Cando eu era neno, fai moitos , moitos anos; a mina nai regaloume unha enciclopedia infantil. Sinto non lembrar agora o seu titulo , pero lémbrome ben de que acompañaba os diferentes temas enciclopédicos con grandes e moi coloridas ilustracións. Non vos podedes dar conta o que representaron para min aqueles libros! Eran a miña primeira fiestra o mundo!. Poñianseme o ollos coma pratos ollando como era unha cidade , (eu nunca fora a ningunha) Ver como por debaixo da terra corrían os trens ateigados levando xente de un lado para outro , ou como a xente vivía preto das nubes dentro de enormes rañaceos. “Abraiadiño” de todo quedaba o ver animais e as feras que non sabia eu que puidesen sequera existir e que tiñan nomes ben raros e exóticos, e as veces hasta divertidos , ornitorrinco, hipopótamo, orangután e cousas así. Naquela enciclopedia que a miña nai me regalara con tan bo acerto, comecei a coñecer o mundo e a amar a lectura e mailos libros. Hoxe estou seguro que non podería vivir sen eles. E sei de certo que parte do meu amor a vida débollo o meu amor os libros.
O gran escritor francés Honoré de Balzac dicía "Un libro fermoso é unha vitoria gañada en todos os campos de batalla do pensamento humano." Que razón tiña!
A túa historia vén a ser unha clara demostración da importancia da familia como mediadora entre os nenos/as e a lectura. A escola ten un papel moi importante pero estou convencida de que o factor máis influinte é o entorno familiar. É certo que as novas xeracións teñen moitas máis fiestras polas que asomarse ao mundo pero a mirada é máis superficial. A visión que nos ofrece un libro cala en nós máis profundamente, fai un pouso e transforma o noso pensamento. Eu e moit@s coma min debémoslle o que somos aos libros. Unha aperta.
Cando eu era neno, fai moitos , moitos anos; a mina nai regaloume unha enciclopedia infantil. Sinto non lembrar agora o seu titulo , pero lémbrome ben de que acompañaba os diferentes temas enciclopédicos con grandes e moi coloridas ilustracións.
ResponderEliminarNon vos podedes dar conta o que representaron para min aqueles libros! Eran a miña primeira fiestra o mundo!.
Poñianseme o ollos coma pratos ollando como era unha cidade , (eu nunca fora a ningunha) Ver como por debaixo da terra corrían os trens ateigados levando xente de un lado para outro , ou como a xente vivía preto das nubes dentro de enormes rañaceos.
“Abraiadiño” de todo quedaba o ver animais e as feras que non sabia eu que puidesen sequera existir e que tiñan nomes ben raros e exóticos, e as veces hasta divertidos , ornitorrinco, hipopótamo, orangután e cousas así.
Naquela enciclopedia que a miña nai me regalara con tan bo acerto, comecei a coñecer o mundo e a amar a lectura e mailos libros.
Hoxe estou seguro que non podería vivir sen eles. E sei de certo que parte do meu amor a vida débollo o meu amor os libros.
O gran escritor francés Honoré de Balzac dicía "Un libro fermoso é unha vitoria gañada en todos os campos de batalla do pensamento humano."
Que razón tiña!
Feliz día do libro a tod@s
A túa historia vén a ser unha clara demostración da importancia da familia como mediadora entre os nenos/as e a lectura. A escola ten un papel moi importante pero estou convencida de que o factor máis influinte é o entorno familiar.
ResponderEliminarÉ certo que as novas xeracións teñen moitas máis fiestras polas que asomarse ao mundo pero a mirada é máis superficial. A visión que nos ofrece un libro cala en nós máis profundamente, fai un pouso e transforma o noso pensamento.
Eu e moit@s coma min debémoslle o que somos aos libros.
Unha aperta.